Επί δύο και πλέον έτη εφαρμόζεται στη χώρα μας η πολιτική τών «μνημονίων» («μνημόνιο 1» και «μνημόνιο 2»), με αποτέλεσμα α) την πλήρη οικονομική και πολιτική υποδούλωση τής χώρας μας (η πολιτική ηγεσία έχει μετατραπεί σε απλό – άβουλο εκτελεστικό όργανο τών εντολών και υποδείξεων τών δανειστών τής χώρας μας), β) την οικονομική κατάρρευση της χώρας, γ) την εξαθλίωση – πτωχοποίηση τής πλειοψηφίας τού ελληνικού λαού, η οποία συνεχίζεται, εντείνεται και διευρύνεται, δ) την αποξήλωση τού «κράτους δικαίου» και τού «κράτους πρόνοιας» και ε) την πληθυσμιακή συρρίκνωση τού λαού μας (π.χ. αύξηση τής υπογεννητικότητας, μείωση τού προσδόκιμου ορίου ζωής, αύξηση αυτοκτονιών, βιολογική εξόντωση ευπαθών ομάδων τού πληθυσμού).
Αυτήν ακριβώς την πολιτική, η οποία καταπατά ευθέως πλείστες όσες συνταγματικές διατάξεις, διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και οδηγεί στην πλήρη καταστροφή τη χώρα μας και τον λαό μας, τη «νομιμοποίησε» το ΣτΕ με διάφορες αποφάσεις του, με τις οποίες απέρριψε αντίστοιχες αιτήσεις ακυρώσεως φορέων και πολιτών. Για τους δικαστές τού ΣτΕ, ήτοι για τους φερομένους, ως «ελιτ» τών διοικητικών δικαστών και εν γένει όλων τών δικαστών τής χώρας, το πρώτο μνημόνιο και οι εφαρμοστικοί νόμοι του δεν παραβίαζαν το Σύνταγμα ή, σε κάθε περίπτωση, συνέτρεχαν, κατ’αυτούς, λόγοι δημοσίου συμφέροντος και κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, τα οποία δικαιολογούσαν την επιβολή τού μνημονίου στη χώρα μας ακόμη και τη μη τήρηση συνταγματικών διατάξεων και διατάξεων τής Ε.Σ.Δ.Α. Υπενθυμίζουμε δε, ότι στην αρχική απόφαση τού ΣτΕ σε σχέση με το πρώτο μνημόνιο οι αρμόδιοι δικαστές είχαν κρίνει, ότι τα οικονομικά μέτρα, τα οποία προβλέπονταν δεν προκαλούσαν διακινδύνευση τής αξιοπρεπούς διαβιώσεως τών Ελλήνων πολιτών! Σε κάθε περίπτωση, ούτε μία συνδικαλιστική οργάνωση τών δικαστών και τών εισαγγελέων δεν αντέδρασε επί δύο και πλέον έτη στην εφαρμογή τής πολιτικής τών «μνημονίων». Αντιθέτως, τη δικαιολογούσαν και τη «νομιμοποιούσαν», είτε με αποφάσεις, όπως αυτές τού ΣτΕ και άλλων δικαστηρίων, είτε διά τής απολύτου σιωπής – ανοχής τους. Έφθασε δε η ηγεσία τών δικαστών και εισαγγελέων να υποδέχεται εκπροσώπους τών δανειστών τής χώρας και να τούς ενημερώνει για ζητήματα τής Δικαιοσύνης! Αλήθεια με ποίο θεσμικό ρόλο;
Μόνο, όταν ετίθετο ζήτημα ενδεχόμενων μελλοντικών περικοπών στο ειδικό μισθολόγιο τών δικαστών και εισαγγελέων υπήρχε αντίδραση τών συνδικαλιστικών οργάνων τους. Όταν το ενδεχόμενο αυτό απομακρυνόταν, τότε συνέχιζε η συνδικαλιστική ηγεσία να μην αντιδρά στην αποξήλωση τού «κράτους δικαίου» και στην παραβίαση βασικών συνταγματικών διατάξεων. Εν ολίγοις, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τών δικαστών και τών εισαγγελέων έδιναν και εξακολουθούν να δίνουν την εντύπωση, ότι οι δικαστές και οι εισαγγελείς τής χώρας ήταν και είναι ξεκομμένοι από την κοινωνία και ότι λειτουργούν, ως μία προνομιούχος συντεχνία, η οποία αντιδρά μόνο όταν θίγεται η ίδια, έχοντας παράλληλα τη δύναμη και τη δυνατότητα να αυτοπροστατεύεται (π.χ. έκδοση δικαστικών αποφάσεων, με τις οποίες ακυρώνουν νόμους και αποφάσεις που τους θίγουν). Όσο, λοιπόν, δεν θίγονταν από την πολιτική τών «μνημονίων» στον στενό πυρήνα τών μισθολογικών δικαιωμάτων – προνομίων τους ή θίγονταν ελάχιστα σε σχέση με άλλες κατηγορίες συμπολιτών μας, το μεν δεν αντιδρούσαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τών δικαστών και τών εισαγγελέων, το δε συνεχιζόταν η έκδοση αποφάσεων, όπως αυτές τού ΣτΕ (π.χ. για το τέλος ακινήτων).
Φωτεινή εξαίρεση, την οποία οφείλουμε να μνημονεύουμε, ήταν και είναι οι περιπτώσεις δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών (κατά κύριο λόγο χαμηλόβαθμων), οι οποίοι, είτε με τις αποφάσεις τους, είτε με τα σχόλιά τους και την κριτική τους, στάθηκαν στο ύψος τών περιστάσεων.
Τώρα, πλέον, που επαπειλείται, περισσότερο από άλλες φορές, η περικοπή τού ειδικού μισθολογίου τους, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τών δικαστών και τών εισαγγελέων «ξεσηκώνονται», προειδοποιούν την πολιτική ηγεσία και ομιλούν περί εξαθλιωμένων δικαστών και περί παραβιάσεως του άρθρου 88 του Συντάγματος, εάν υπάρξει περικοπή στο ειδικό μισθολόγιο τών δικαστών και τών εισαγγελέων. Κατόπιν, λοιπόν, όλων τών προαναφερθέντων και με αφορμή τις κινητοποιήσεις τών δικαστών και τών εισαγγελέων τής χώρας, καθώς και τους όψιμους ισχυρισμούς της συνδικαλιστικής τους ηγεσίας, θέτουμε τα ακόλουθα εύλογα ερωτήματα:
1. Όταν το ΣτΕ «νομιμοποιούσε» την πολιτική «τών μνημονίων» σε βάρος ημών τών δικηγόρων και πολλών άλλων συμπολιτών μας, στηρίζοντας τις αποφάσεις του στο σκεπτικό περί δημοσίου συμφέροντος και περί καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης, τα οποία δικαιολογούν, σύμφωνα με το ΣτΕ, την «υποχώρηση» συνταγματικών διατάξεων, για ποίο λόγο δεν αντέδρασαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τών δικαστών και τών εισαγγελέων και για ποίο λόγο να μην «υποχωρήσει» το άρθρο 88 § 2 τού Συντάγματος, λόγω τής ιδίας καταστάσεως ανάγκης, την οποία επικαλέσθηκαν οι συνάδελφοί τους τού ΣτΕ; Για ποίο λόγο συντρέχει παραβίαση τού Συντάγματος μόνο όταν αφορά στους δικαστές και στους εισαγγελείς; Σε κάθε περίπτωση, υπενθυμίζουμε, ότι, πέραν του άρθρου 88 του Συντάγματος υπάρχει και το άρθρο 4 §§ 1,2 & 5 του Συντάγματος.
2. Ως φορείς μίας εκ τών θεσμικών εξουσιών τής χώρας έχουν κάνει την αυτοκριτική τους οι δικαστές και οι εισαγγελείς τής χώρας για την κατάντια, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας; Επισημαίνουμε την ιδιαιτέρως αυξητική τάση τής διαφθοράς στη χώρα μας εδώ και πολλά έτη, ακόμη και στους κόλπους τής Δικαιοσύνης (π.χ. παραδικαστικά κυκλώματα), διά τής πρακτικής καθιερώσεως καθεστώτος ατιμωρησίας (η πιο απλή και συνήθης μορφή της είναι η παραγραφή αδικημάτων, λόγω των μεγάλων καθυστερήσεων στην απονομή της Δικαιοσύνης).
3. Εάν, τελικώς, υποχωρήσει η πολιτική ηγεσία και δεν περικόψει το ειδικό μισθολόγιο τών δικαστών και τών εισαγγελέων, τι θα πράξουν τελικώς; Θα συνεχίσουν να ανέχονται και να «νομιμοποιούν» την επιβολή νέων αντισυνταγματικών φόρων και τις περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις τών υπόλοιπων συμπολιτών μας, οι οποίοι δεν απολαμβάνουν τους υψηλότερους μισθούς τών δικαστών και τών βουλευτών;
4. Για ποίο λόγο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες τών δικαστών και τών εισαγγελέων έθεταν μονίμως ως βασικό αίτημά τους το μισθολογικό, αδιαφορώντας ή υποχωρώντας ως προς άλλα καίρια ζητήματα, όπως η ουσιαστική ανεξαρτησία τής Δικαιοσύνης, η τήρηση μαγνητοφωνημένων πρακτικών στις ποινικές δίκες, η ενίσχυση τής υλικοτεχνικής υποδομής τών δικαστηρίων τής χώρας, κλπ;
Όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι καίρια και εύλογα. Σ’ ό,τι δε αφορά στον τρόπο αντιδράσεως τών δικαστών και εισαγγελέων, ενόψει τού ενδεχομένου τής περικοπής στο ειδικό μισθολόγιό τους, προτείνουμε τα ακόλουθα:
1. Να σταθούν, με τις αποφάσεις τους, δίπλα στην ελληνική κοινωνία και στους δίκαιους αγώνες της. Η Δικαιοσύνη είναι το καταφύγιο του αδύνατου. Η πλειοψηφία τών συνταγματολόγων τής χώρας, αλλά και εν γένει ο νομικός κόσμος, έχουν αποφανθεί περί τής αντισυνταγματικότητας τών δύο μνημονίων και τών εφαρμοστικών τους νόμων. Πρέπει επιτέλους, να κριθούν, ως αντισυνταγματικά, τα δύο «μνημόνια» και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι. Αυτό έχει συμβεί σε άλλες χώρες, στις οποίες έχει παρέμβει το ΔΝΤ. Για ποίο λόγο να μην συμβεί και στην Ελλάδα;
2. Να είναι αυστηρότατοι σε υποθέσεις διαφθοράς και «μαύρου» πολιτικού χρήματος. Πρέπει, επιτέλους, να υπάρξει κάθαρση σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους χώρους, συμπεριλαμβανομένου και αυτού της Δικαιοσύνης.
3. Να συνταχθούν στο πλευρό τής κοινωνίας, η οποία δοκιμάζεται, το μεν με ενημερωτική εκστρατεία τής συνδικαλιστικής ηγεσίας τών δικαστών και τών εισαγγελέων στα ΜΜΕ, το δε με ανακοινώσεις συμπαραστάσεως στους δίκαιους αγώνες τών δικηγόρων και άλλων κατηγοριών συμπολιτών μας, με τους οποίους αγώνες υπερασπίζονται το Σύνταγμα, την ανεξαρτησία τής χώρας και τη συνοχή τής κοινωνίας.
4. Να παύσουν να υποδέχονται και να ενημερώνουν τους εκπροσώπους τών δανειστών τής χώρας μας. Ο συμβολισμός είναι σημαντικός.
Εάν οι δικαστές και οι εισαγγελείς πράξουν όλα τα προαναφερθέντα, τα οποία όφειλαν και οφείλουν να τα πράττουν καθημερινώς, τότε, το μεν θα «διορθώσουν» την εικόνα τους στην κοινωνία, το δε θα παράσχουν μεγάλες υπηρεσίες στην πατρίδα και στην κοινωνία, ωφελώντας συνάμα και τον δικό τους κλάδο. Επιθυμούμε δικαστές και εισαγγελείς, οι οποίοι θα αντιλαμβάνονται τί συμβαίνει στην κοινωνία και στη χώρα και όχι δικαστές και εισαγγελείς, οι οποίοι ζουν αποκομμένοι από την κοινωνία και επιδιώκουν την προνομιακή μεταχείρισή τους έναντι των υπολοίπων πολιτών, τους οποίους προηγουμένως με τις αποφάσεις τους, όπως αυτές του ΣτΕ, τους «καταδικάζουν» στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση.
Ας κάνουν την αυτοκριτική τους και ας ενωθούν με τον υπόλοιπο λαό σε ένα κοινό μέτωπο Αγώνα για ανεξάρτητη και ουσιαστική Δικαιοσύνη και για τη σωτηρία τής πατρίδας μας.
Ενωμένοι Αδέσμευτοι Δικηγόροι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου