ΜΙΑ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΗ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ:

Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Τροποποίηση του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του νόμου 3986/2011 ‘Επείγοντα μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015’ (Α΄152), όπως ισχύει», της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Κατάργηση ελάχιστου ποσοστού Ελληνικού Δημοσίου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας, καθώς και κατάργηση του άρθρου 11 του νόμου 3631/2008 (Α΄6)» και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις

Με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο η Κυβέρνηση μας εισάγει στο 3^ο Μνημόνιο, το οποίο θα ολοκληρωθεί με το συμφωνημένο με την τρόικα  πακέτο των νέων αβάσταχτων μέτρων μέσα στις επόμενες μέρες στη Βουλή.

Με το σημερινό νομοσχέδιο επιχειρείται η ολοκλήρωση των διαδικασιών για την εκποίηση των ΔΕΚΟ και όλης της ακίνητης ιδιωτικής και δημόσιας κρατικής περιουσίας και των κάθε είδους συναφών δικαιωμάτων του δημοσίου. Ανοίγει ο δρόμος για καταστροφικές παρεμβάσεις στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Επιχειρείται  η αναδρομική νομιμοποίηση της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ, που λειτουργεί ως ατζέντης των δανειστών. Προετοιμάζεται ένας παγωμένος χειμώνας για εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες και δεκάδες άλλα μέτρα που συνθέτουν ένα εφιαλτικό σενάριο για το λαό και τη χώρα.

Η δήλωση του κ. Στουρνάρα ότι η ψήφιση του παρόντος  νομοσχέδιου είναι προαπαιτούμενο για τη δόση, μου θύμισε μια στροφή από ένα ποίημα του 18^ου αιώνα, του Γουίλιαμ Μπλέικ:

Ποια είναι η τιμή της εμπειρίας;

Την αγοράζoυν οι άνθρωποι μ’  ένα τραγούδι;

Όχι! Στην τιμή αγοράζεται

όλων όσων οι άνθρωποι έχουν – με το σπίτι τους,

με τη γυναίκα τους, με τα παιδιά τους.

Στη δική μας περίπτωση, αν ο Μπλέικ ζούσε στη σημερινή Ελλάδα του 21^ου αιώνα πιθανόν να έγραφε:

Ποια είναι η τιμή της δόσης;

Την αγοράζουν οι άνθρωποι ως δάνειο;

Όχι! Στην τιμή αγοράζεται

όλων όσων οι άνθρωποι κι η χώρα έχουν – με το σπίτι τους,

με όλη τη δημόσια περιουσία, γη κι επιχειρήσεις, με τη δημοκρατία

και προπαντός με τα παιδιά τους.

Γιατί είναι πριν απ’ όλα τα παιδιά μας κι  οι γενιές που έρχονται μετά απ’  αυτά, που θα πληρώσουν το μεγαλύτερο κόστος. Αν η τιμή της δόσης ως προς τα μέτρα ισοδυναμεί με κοινωνικό ολοκαύτωμα για τα αμέσως επόμενα χρόνια, η τιμή της ως προς το παρόν νομοσχέδιο ισοδυναμεί με δέσμευση και προκαθορισμό του μέλλοντος των ανθρώπων και της χώρας. Η αποχώρηση του Δημοσίου από το σύνολο των δημοσίων επιχειρήσεων και της περιουσίας του, που θα κάνει κάποιους μέσα και προπαντός έξω απ’  την Ελλάδα πολύ πλούσιους, με κατάθεση του γλίσχρου αντίτιμου κατευθείαν στον ειδικό λογαριασμό της ΤτΕ για δήθεν αποπληρωμή ενός μη βιώσιμου χρέους, που αποτελεί «μαύρη τρύπα», καθώς μέσα του εξαφανίζεται ό,τι το ταϊζουν, σε αυτό αποσκοπεί.

Με την κύρωση της ΠΝΠ της 6.9.2012 που προβλέπεται με το Πρώτο άρθρο, επιχειρείται να αναιρεθεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3 στην Επιτροπή για τις ΔΕΚΟ στη Βουλή, ώστε να προτείνει νομίμως στη ΓΣ του ΤΑΙΠΕΔ τη νέα διοίκηση του Ταμείου. Με ακαριαία ρύθμιση σε ΦΕΚ ίδιας ημερομηνίας, ώστε να έχει αναδρομική ισχύ, φρόντισε ν’ αλλάξει την απαιτούμενη πλειοψηφία σε απλή. Γι’  αυτό ρώτησα προχθές τον κ. Υπουργό Οικονομικών, ποια είναι τελικά η τιμή της δόσης, αλλά και ποια η τιμή της Δημοκρατίας, αν μπορεί ν’  αποτυπωθεί ταμειακά.

Η πράξη διορισμού της νέας Διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ, ωστόσο, πάσχει από ακυρότητα, καθώς υπάρχει έλλειψη ουσιώδους τύπου – έλλειψη γνωμοδότησης. Κατά συνέπεια, για όλες τις μέχρι σήμερα πράξεις της νέας Διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ υπάρχει πρόβλημα νομιμότητας. Και για την κυβέρνηση υπάρχει επίσης ένα πολύ σημαντικό πολιτικό πρόβλημα.

Με το Δεύτερο άρθρο κυρώνεται η δίδυμη ΠΝΠ, με την οποία καταργείται το ελάχιστο ποσοστό του Ελληνικού Δημόσιου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, στους Οργανισμούς Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας, καθώς και το άρθρο 11 του ν. 3631/2008. Οι στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και τα λιμάνια θα μπορούν έτσι να παραχωρηθούν πλήρως στο μεγάλο διεθνές κι ελληνικό κεφάλαιο - με πώληση για τις επιχειρήσεις και 99χρονη μίσθωση για τα λιμάνια.

Με τη ρύθμιση αυτή σηματοδοτείται και διευκολύνεται η απόσυρση του Δημοσίου από το σύνολο των ΔΕΚΟ και των στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεων, όπως και της πιο κερδοφόρας ανάμεσα στο σύνολο των κρατικών κι ιδιωτικών επιχειρήσεων, που είναι ο ΟΠΑΠ,  αλλά και η μεταβίβαση δημόσιας περιουσίας του δημοσίου, όπως είναι τα λιμάνια, που κανονικά δεν μεταβιβάζεται - και η ιδιωτικοποίηση τους θέτει επιπρόσθετα σοβαρά θέματα εθνικής ασφάλειας.

Μια τέτοια ρύθμιση, πέρα απ’  όλα τ’  άλλα, θα οδηγήσει στη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, καθώς επιχειρήσεις με πραγματικά περιουσιακά στοιχεία αξίας δις ευρώ και σοβαρά συρρικνωμένη μετοχική βάση ως αποτέλεσμα μιας καταστροφικής 5ετούς ύφεσης και έντονης υποτιμητικής κερδοσκοπίας, μπαίνουν στο στόχαστρο διεθνών distress funds που «ψωνίζουν» ακριβώς σε τέτοιες συγκυρίες: Για γρήγορη απόσβεση και μεγάλα κέρδη εκμεταλλεύονται τα «έτοιμα», χωρίς να επενδύουν ούτε καν για συντήρηση, κι επιδίδονται σε «μετοχικό ακτιβισμό» και στα λεγόμενα «παιχνίδια αναδιάρθρωσης» (restructuring plays). Το τι επακολουθεί το περιγράφει η διεθνής εμπειρία από τις ιδιωτικοποιήσεις: Συρρίκνωση των επιχειρήσεων για να γίνουν δήθεν πιο «ανταγωνιστικές», απολύσεις εργαζομένων και εκποίηση ακίνητης περιουσίας για να έχουν γρήγορα κέρδη οι μέτοχοι, δημιουργία πολλών ταχυτήτων παροχής υπηρεσιών σε βάρος των απομακρυσμένων περιοχών και της υπαίθρου, μεγάλες αυξήσεις των τιμολογίων και πολλά-πολλά προβλήματα ποιότητας κι ασφάλειας. Και είναι τραγικό να ετοιμάζεται ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, σε τιμή μάλιστα χαμηλότερη και από το κόστος κατασκευής των δύο γιγάντιων εργοστασίων επεξεργασίας λυμάτων της πρώτης, όταν στο Παρίσι το 2009 και σε πολλούς δήμους της Γερμανίας τα τελευταία χρόνια το νερό επανακρατικοποιήθηκε, καθώς είχε φτάσει να μην πίνεται. [Καταθέτω σχετική επιστολή προς τη Βουλή 5 Δήμαρχων της περιφέρειας των εκβολών του Μόρνου.]

 Ή να ετοιμάζεται η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, όταν σήμερα στη Βρετανία γίνεται συζήτηση για επανακρατικοποίηση των σιδηροδρόμων. Εξίσου τραγικό είναι να ετοιμάζεται η ιδιωτικοποίηση ακόμα και των δικτύων της ΔΕΗ, όταν τα δίκτυα πανευρωπαϊκά είναι κρατικά.

Κι αντί σ΄ αυτές τις συνθήκες να εντείνεται η κρατική αξιολόγηση, ουσιαστικά εξαλείφεται με την κατάργηση ακόμα και των λειψών κριτήριων αξιολόγησης του άρθρου 11 του ν.3631/2008,. Να θυμίσω τις δύο ιδιωτικές εταιρείες-παράσιτα στο σώμα της ΔΕΗ, που έκλεισαν αφήνοντας απλήρωτους τεράστιους λογαριασμούς στη ΔΕΗ και έχοντας στείλει στην Ελβετία ακόμα και τα χαράτσια που είχαν εισπράξει; Η τρικομματική κυβέρνηση φαίνεται επίσης να «ξεχνάει» ότι στην πιο επιθετική μορφή τους αυτοί οι «επενδυτές» ονομάζονται vulture funds, αρπακτικά.    

Με την  δραστική μείωση της ικανότητας οικονομικής παρέμβασης και στρατηγικού σχεδιασμού του κράτους, σε συνδυασμό με την πολιτική για τις τράπεζες, επιχειρείται  ν’ ακρωτηριαστεί η ικανότητα μιας αυριανής κυβέρνησης, που δε θα δεσμεύεται  από τα μνημόνια και το μεσοπρόθεσμο , ν’  ανακόψει την πορεία καταστροφής της χώρας και να σχεδιάσει μια ευρεία παρέμβαση παραγωγικής ανασυγκρότησης φιλικής στο περιβάλλον και στον εργαζόμενο άνθρωπο.

           Η πλήρης και απόλυτη αποξένωση του Ελληνικού Δημόσιου από τη συμμετοχή του στις στρατηγικής σημασίας κοινωφελείς επιχειρήσεις, όπως προσδιορίζονται στην παρ.3 του άρθρου 106 του Συντάγματος, εξαντλεί και καταργεί πλήρως τη συνταγματική αρχή του κρατικού παρεμβατισμού. Εξαιρετικά αμφίβολης νομιμότητας αναδεικνύεται όμως και η προβλεπόμενη ρύθμιση αναδρομικής νομιμοποίησης του περάσματος «πακέτων» μετοχών δημόσιων επιχειρήσεων και λιμανιών στο ΤΑΙΠΕΔ, για τις οποίες έχουν κατατεθεί δεκάδες αιτήσεις ακύρωσης των πράξεων μεταβίβασης των μετοχών στο Ταμείο από πολίτες με έννομο συμφέρον.

Με  το Τρίτο άρθρο γίνονται  ρυθμίσεις συμπληρωματικές των διατάξεων του ν.3986/11 και κυρίως εισάγονται  νέες, επαχθέστερες  για το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον διατάξεις.  Προστίθενται στον 3986 έξη  νέα άρθρα,  με τα οποία θεσμοποιούνται μεθοδολογίες πρωταρχικής καπιταλιστικής συσσώρευσης αποικιακού τύπου. Η  παραγωγική αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημόσιου είναι ένας μύθος. Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος προσανατολισμός.

Η εμμονή της κυβέρνησης να εγκλωβίσει ανεπίστρεπτα όλη τη δημόσια περιουσία στο ΤΑΙΠΕΔ, δημιουργεί εκ των πραγμάτων ένα Ταμείο εμπράγματης εγγυοδοσίας για τους δανειστές.  

Με τον τρόπο αυτό το κράτος στερείται τα αναγκαία μέσα για την άσκηση της δημοκρατικής δημόσιας εξουσίας και των εσωτερικών λειτουργιών του. Και έτσι  αποδυναμώνεται  η εσωτερική κυριαρχίας του.

Η απόσυρση  από τον κ. Υπουργό του άρθρου 5Α, με το οποίο όλα τα ιδιόκτητα κτίρια του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ - Ταμείων, Νοσοκομείων, ΑΕΙ, ΟΤΑ κλπ – και δημοσίων επιχειρήσεων, τα οποία στεγάζουν ή προορίζονται να στεγάσουν δημόσιες υπηρεσίες, περνούσαν στο ΤΑΙΠΕΔ είναι πολύ σημαντική. Η κοινωνία όμως, που είχε αρχίσει να κινητοποιείται ξεκινώντας απ’  τα ΑΕΙ, καλό  είναι να παραμείνει  σ’  επαγρύπνηση, γιατί τέτοιοι σχεδιασμοί έχουν στρατηγικό χαρακτήρα και  σύντομα θα επανακάμψουν. Ας μη μας διαφεύγει επίσης ότι μπορεί ν’ αποσύρθηκε η γενική ρύθμιση, αλλά με την τροπολογία-«σκούπα», περνούν στο ΤΑΙΠΕΔ  τα κτήρια των Υπουργείων Δικαιοσύνης, Παιδείας και Υγείας, αλλά και τρεις κτιριακές ενότητες στο Ελληνικό έκτασης μεγαλύτερης από 200.000 τ.μ., απ’  τις οποίες η πρώτη, ιδιοκτησίας ΕΟΤ, περιλαμβάνει όλα τα κτήρια του πρώην Ανατολικού Αερολιμένα, ενώ η δεύτερη είναι ιδιοκτησίας ΕΛΤΑ και η τρίτη Περιφέρειας Αττικής - ανοίγοντας την όρεξη για ό,τι ήθελε ακολουθήσει.

Εισάγεται η νέα γενική κατηγορία χρήσεων σε εκτός σχεδίου περιοχές και σε μικρούς οικισμούς υπό τον τίτλο «Παραθεριστικό-Τουριστικό Χωριό» με ένα θηριώδη συντελεστή δόμησης - 0,2, που γίνεται μέσος συντελεστής Ο,4 για το οικοδομήσιμο μέρος της επένδυσης και Ο.6 για τα «Επιχειρηματικά πάρκα» - δηλ. δόμηση πόλης… Και μαζί ένα σύμπαν πρωτοφανών χρήσεων, συμπεριλαμβανόμενης της κατασκευής γήπεδων γκολφ και τουριστικών λιμανιών - ακόμα κι αν υπάρχουν άλλα σε απόσταση μέχρι 1 χμ – εκτός αν επιλεγεί η απαλλοτρίωση υπαρχόντων. Παράλληλα παραχωρείται  αποκλειστική χρήση αιγιαλού μέχρι 99 χρόνια, που μπορεί να μεγεθυνθεί μέσω προσχώσεων και με επαναπροσδιορισμό της ακτογραμμής.

Για πρώτη φορά προβλέπεται η δυνατότητα παραχώρησης παρόχθιας ζώνης για δημιουργία μαρίνων σε λίμνες και ποτάμια.

 Θεσμοθετείται η απαλλοτρίωση για τον ιδιώτη «επενδυτή», εφόσον εκείνος το επιθυμεί, ζωνών ιδιωτικών εκτάσεων ευρύτερων από τη ζώνη της επένδυσης.

Εισάγεται και επιτρέπεται για πρώτη φορά η ιδιωτική χωροταξία. Ο «επενδυτής» πρώτα αγοράζει τη δημόσια γη ή αποκτά  «δικαίωμα επιφάνειας», που επεκτείνεται από τα 50 στα 99 χρόνια με δικαιώματα κυριότητας, αλλά με φορολογικό καθεστώς επικαρπίας.  Οι χρήσεις γης - με βάση πολεοδομική μελέτη του επενδυτή, χωρίς υποχρέωση εισφοράς σε γη και χρήμα, καθορίζονται με απλή ΚΥΑ τριών υπουργών, αντί Προεδρικού Διατάγματος.

Με την παρ. 23 απαλλάσσεται πρακτικά το Δημόσιο από τη νομιμοποίηση όλων των αυθαίρετων κατασκευών του.

Τα συμφέροντα του «επενδυτή» κατισχύουν ως «εθνικού συμφέροντος» έναντι οποιουδήποτε άλλου σχεδιασμού ή δημόσιου ή ιδιωτικού συμφέροντος… Οι συνέπειες για το περιβάλλον, τη χώρα και τη ζωή των ανθρώπων ιδιαίτερα στις μικρές κοινωνίες, οι οποίες χάρη στη λογική all inclusive δε θα επωφεληθούν ούτε καν απ’ τη δημιουργία θέσεων δουλειάς ενώ θα υποστούν όλες τις συνέπειες,  θα είναι ιδιαίτερα βλαβερές και ανεπίστρεπτες - βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μκροπρόθεσμα, διαλύοντας κάθε δυνατότητα για ήπια τουριστική ανάπτυξη. [Καταθέτω σχετικές εξαιρετικά αναλυτικές  ανακοινώσεις του Συλλόγου Ελλήνων Πολεοδόμων και Χωροτακτών  και της WWF].

Για όλους τους παραπάνω λόγους είναι αυτονόητο ότι δε θα καταψηφίσουμε απλώς το νομοσχέδιο, αλλά, με σκεπτικό που θ’  αναπτύξουν άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, θέτουμε και θέματα αντισυνταγματικότητας σε κρίσιμα σημεία του.

Θέλω επίσης να ενημερώσω την Εθνική Αντιπροσωπεία ότι θα θέσουμε  θέμα ονομαστικών ψηφοφοριών για τα άρθρα Πρώτο, Δεύτερο και Τρίτο.

 Επίσης για το Τέταρτο  Άρθρο, κυρίως λόγω του οικονομικού στραγγαλισμού του ΤΕΕ & την οικονομική λεηλασία Πολυτεχνείων και Πανεπιστήμιων.  Για το Πέμπτο Άρθρο, που αφορά στο Επικουρικό. Για το Έκτο Άρθρο, για την εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, που θα παγώσει όλη τη χώρα. Και φυσικά για την «τροπολογία-σκούπα» για  σημαντικές διατάξεις της. Όπως για τη δημόσια περιουσία που περνάει στο ΤΑΙΠΕΔ - Υπουργεία, το Ελληνικό, Γουδή -, για την αύξηση πάνω από 300 ευρώ το χρόνο για κάθε αγρότη των ασφάλιστρων του ΟΓΑ και για την αναγκαστική ένταξη στο χρεωκοπημένο ΕΟΠΠΥ των τελευταίων βιώσιμων Ταμείων Υγείας.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,

Άκουσα χθες τον κ. Πρωθυπουργό να απευθύνεται στον ελληνικό λαό λέγοντας: «Θα σώσουμε την Ελλάδα όσοι το τολμήσουμε!». 

Εμείς λέμε στις ελληνίδες και τους  έλληνες: Κανένας δεν πρόκειται να σας σώσει. Πάρτε αγωνιστικά στα χέρια σας την υπόθεση της δικής σας ζωής! Μόνο έτσι θα σωθεί ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι, η νέα γενιά και η τιμή της πατρίδας μας.

ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ:

Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Τροποποίηση του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του νόμου 3986/2011 ‘Επείγοντα μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015’ (Α΄152), όπως ισχύει», της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Κατάργηση ελάχιστου ποσοστού Ελληνικού Δημοσίου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας, καθώς και κατάργηση του άρθρου 11 του νόμου 3631/2008 (Α΄6)» και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις

ΟΛΓΑ-ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Στην εισηγητική μου ομιλία το πρωί σε σχέση με τα άρθρα Πρώτο, Δεύτερο και Τρίτο, έθεσα στον κύριο Υπουργό το ερώτημα που αφορά στο ποια είναι η τιμή της δημοκρατίας. Πρόκειται για ένα ερώτημα, κύριε Υπουργέ, στο οποίο δεν μου απαντήσατε.                                                                          

Μου απαντήσατε όμως για το άλλο ερώτημα που έθεσα, δηλαδή ποια είναι η τιμή της δόσης. Μου είπατε ότι είναι πάρα πολύ υψηλή, ότι είναι άπειρη γιατί θα πεινάσουμε χωρίς τη δόση. Με προκαλέσατε να σας πω αν υπάρχει άλλος τρόπος για να επιβιώσουμε, βεβαιώνοντάς με ότι δεν υπάρχει.

Θα ήθελα να σας πω ότι το Μάρτιο του 2010 η τότε κυβέρνηση -της οποίας δεν ήσασταν μέλος- έθεσε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο τα πράγματα και τα διλήμματα και το χρέος τότε ήταν, όπως ξέρετε πολύ καλύτερα από μένα, 129%.

Σήμερα, ακολουθώντας όσο πιο πιστά γίνεται αυτό το δρόμο και μάλιστα μετά από ένα «κούρεμα»-παρωδία του χρέους, όπου καταφέραμε να «κουρέψουμε» τον εαυτό μας, φτάσαμε σ’ ένα χρέος που θα προσεγγίζει στο τέλος του χρόνου το 180%. ]

Ταυτόχρονα, όσον αφορά την πείνα, κάποιοι όντως πεινάνε, μισό εκατομμύριο Έλληνες που τρώνε καθημερινά στα συσσίτια της Εκκλησίας και των δήμων και ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι, που λαθροβιώνουν μακριά από το φως, στα σπίτια τους.

Θα ήθελα λοιπόν να σας ρωτήσω, κύριε Υπουργέ, πόσο σίγουρος είστε ότι η τιμή της δόσης αξίζει το ξεπούλημα όλων των δημόσιων επιχειρήσεων που χτίστηκαν κυριολεκτικά με τον ιδρώτα αλλά και με δισεκατομμύρια ευρώ του ελληνικού λαού και τώρα προσφέρονται «στο πιάτο» για «ψίχουλα» στον πρώτο τυχόντα; Πόσο σίγουρος είστε ότι αξίζει τη διάλυση κάθε έννοιας ισονομίας σε σχέση με τη γη, όταν αυτοί που έχουν λεφτά μπορούν να γράφουν στα παλιά τους παπούτσια οτιδήποτε ισχύει για όλους τους υπόλοιπους, στο βαθμό που εισάγεται ουσιαστικά ιδιωτική χωροταξία για μία συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων; Πόσο σίγουρος είστε ότι αξίζει τον κόπο να προχωρήσετε –γιατί αυτό θα είναι το αποτέλεσμα αν εφαρμοστούν κι εμείς βέβαια θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα- σε μία τέτοια ευρείας έκτασης απαλλοτρίωση της ιδιωτικής περιουσίας χάρη των επενδυτών, αποδεικνύοντας κατά κάποιο τρόπο ότι τελικά αυτοί που έρχονται να πάρουν και τη γη και τα σπίτια των ανθρώπων και ακόμα και τα λιμάνια, τα ποτάμια και τις όχθες, δεν θα είναι τελικά οι κομμουνιστές, όπως επί ένα αιώνα περίπου τους κατηγορούσαν, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως μας λένε εσχάτως, αλλά θα είναι η τρικομματική Κυβέρνηση καθ’ υπαγόρευση της Τρόικας;

Προπαντός όμως αυτό που θα ήθελα να σας ρωτήσω για το πόσο σίγουρος είστε αν αξίζει την τιμή της δόσης είναι η απεμπόληση των μελλοντικών δυνατοτήτων για μία σχεδιασμένη, παραγωγική ανασυγκρότηση, φιλική στο περιβάλλον και στον εργαζόμενο άνθρωπο που δεν μπορεί να γίνει –νομίζω ότι το ξέρετε πολύ καλύτερα από μένα- χωρίς δημόσιες τράπεζες, χωρίς δημόσιες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, χωρίς δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας που να μπορούν να κρατάνε χαμηλότερα τα τιμολόγια από μία Κυβέρνηση που δεν έχει τις δεσμεύσεις των Μνημονίων και του Μεσοπρόθεσμου. Και αν αξίζει βέβαια η τιμή της δόσης μία ανεπίστρεπτη καταστροφή του περιβάλλοντος, όταν δεν εξαιρείτε καν τους τόπους NATURA, όταν από τη συζήτηση απόψε ακούσαμε ότι στο ΤΑΙΠΕΔ έχει περάσει ή περνάει η «Κοιλάδα με τις Πεταλούδες» στη Ρόδο ή ο «Ερημίτης», που είναι προστατευμένη περιοχή. Ας μη θυμηθούμε τώρα και όλα τα νησάκια.

Στο βαθμό που θα εφαρμοστούν αυτά τα μέτρα, ξεκινάει μία λεηλασία ουσιαστικά του περιβάλλοντος, η οποία ακόμα και στο επίπεδο της οικονομίας θα έχει σα συνέπεια να εξανεμιστούν όποιες δυνατότητες έχουν μείνει μετά από την καταστροφή που έχει ήδη επέλθει σε πάρα πολλές περιοχές - σας το λέω αυτό με πλήρη συνείδηση, λαμβάνοντας υπόψη μου μόνο το τι έχει συμβεί στη Βόρεια Ακτή της Κρήτης, και ιδιαίτερα στο Ηράκλειο: Έτσι εξανεμίζονται και οι δυνατότητες που έχουν μείνει για ήπια τουριστική ανάπτυξη.

Δεν ξέρω βέβαια αν αξίζει η τιμή της δόσης, και τι γνώμη έχετε, για τη συγκέντρωση όλης της δημόσιας περιουσίας του ΤΑΙΠΕΔ, δημιουργώντας ένα έτοιμο ταμείο εγγυοδοσίας χάρην των δανειστών, με στόχο να παρεμποδιστεί μία πορεία της χώρας ανεξάρτητη από τις σημερινές δεσμεύσεις που την οδηγούν στο δρόμο της καταστροφής.

Μας είπατε ότι θα πεινάσουμε. Το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, το οποίο μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να «πέσει μέσα» σε όλες τις προβλέψεις του, αντίθετα με την Τρόικα και την Κυβέρνηση, υπολογίζει ότι η αγοραστική δύναμη του ελληνικού λαού σήμερα κινείται στα επίπεδα τέλους της δεκαετίας του 1970. Με το θηριώδες πακέτο μέτρων που σκοπεύετε να περάσετε προφανώς κινείται με κατεύθυνση την δεκαετία του 1950. Τι εννοείτε, λοιπόν, όταν λέτε ότι αν δεν πάρουμε τη δόση με οποιοδήποτε αντάλλαγμα, θα πεινάσουμε; Προς τα πού πάμε; Μιλάμε για το χειμώνα του 1941-1942; Χρειάζεται εδώ, όταν τρομοκρατούμε ή προσπαθούμε να τρομοκρατήσουμε: με τέτοιο τρόπο τον κόσμο, να έχουμε το μέτρο κάποιας ιστορικής σύγκρισης.

Το Bloomberg ας πούμε μας είπε –τα είπε και η κ. Πατριανάκου προηγουμένως- ότι η ύφεση στην Ελλάδα προσεγγίζει πλέον την ύφεση σήμερα, τώρα, χωρίς να έχουμε ακόμα πεινάσει, κάνοντας όλα αυτά για να πάρουμε τη δόση, του μεγάλου κραχ, τη μεγάλη ύφεση στις Ηνωμένες Πολιτείες του 1929-1934. Οπότε εύλογα μπαίνει το ερώτημα πού πάμε.

(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Θα ήθελα ένα λεπτό ακόμα.

Μας αναφέρατε κάποιους πολλαπλασιαστές ανάπτυξης: 1 προς 3. Και στην Επιτροπή, που τους είχατε πρωτοαναφέρει, και εδώ, είναι χαρακτηριστικό ότι τους συνδέσατε αποκλειστικά με το ξεπούλημα της γης και όχι με τις επιχειρήσεις. Για τις επιχειρήσεις, όμως, είχατε ερωτηθεί στην Επιτροπή. Προφανώς δεν τους συνδέσατε με τις επιχειρήσεις, γιατί εκεί και η ελληνική και η διεθνής πείρα δείχνει ότι  ιδιωτικοποίηση ενός δημόσιου μονοπωλίου σημαίνει συρρίκνωση, απολύσεις, λιγότερες θέσεις εργασίας και, βέβαια, αυξημένα τιμολόγια.

Χαρακτηριστικό είναι ότι τώρα που προετοιμάζετε τη Δ.Ε.Η. για ιδιωτικοποίηση -απ’ ό,τι γράφουν οι εφημερίδες- τα σχέδια είναι να αυξηθούν τα τιμολόγια της Δ.Ε.Η. κατά 25%-30% χάριν της ανταγωνιστικότητας. Είναι μια πλήρης αντιστροφή απ’ ό,τι μας έλεγαν μέχρι τώρα. Μας έλεγαν ότι πρέπει να γίνουν ιδιωτικοποιήσεις για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και να πέσουν οι τιμές.

Ρωτώ λοιπόν: είστε σίγουροι γι’ αυτούς τους πολλαπλασιαστές –μια  μονάδα που πουλάμε, τρεις μονάδες ανάπτυξης- όταν αναφερόμαστε στη γη; Ας τους πούμε πολλαπλασιαστές ανάπτυξης. Γιατί σε σχέση με τους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές, που χρησιμοποιήσατε, ξέρετε ότι πέσατε εντελώς έξω.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Πρέπει να τελειώσετε.

ΟΛΓΑ- ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Το είπε το ίδιο το Νομισματικό Ταμείο, που είχε βέβαια εξίσου την ευθύνη. Ενώ υπολογίζατε ότι για κάθε μονάδα μέτρων η ύφεση θα ήταν 0,7% αποδείχθηκε ότι κυμαινόταν για την Ελλάδα γύρω στο 1,7%.

Από το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ μας εξήγησαν ότι ο λόγος που πέφτετε συνέχεια έξω στις εκτιμήσεις που κάνετε για την ανεργία εσείς και η Τρόικα είναι ότι υπολογίζετε για κάθε μονάδα μέτρων ότι η ανεργία αυξάνεται 0,5% ενώ το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ ξέρει ότι ήταν 1%.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Νάκος): Κυρία Βαλαβάνη, θα τα πείτε αύριο. Περάσατε κατά πολύ το χρόνο. Παρακαλώ.

ΟΛΓΑ- ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Εντάξει.

Είναι φανερό πάντως ότι η τιμή της δόσης στραγγαλίζει τελικά το παρόν. Για το μέλλον καλύτερα να μη συζητήσουμε.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ)